هوتو نام غاری است در نزدیکی بهشهر و در روستای تروجن (شهیدآباد) که قدمت تاریخی دارد و آثار باستانی مهمی درباره زندگی انسان‌های اولیه در آن پیدا شده‌است. این غار در دامنه کوه البرز و رو به دریا و در ابتدای ورودی شهر بهشهر و در فاصله پنجاه متری جفت خود، غار کمربند قرار گرفته‌است.
این غار و غار کمربند، به لحاظ کشف اسکلت انسان با قدمت هفتاد هزار سال معروفیت جهانی دارد. مهمترین این کشفیات اسکلت مادر ۱۶ ساله و نوزاد وی می‌باشند. غار در حال حاضر دو مدخل در در ارتفاع مختلف و یک سوراخ تهویه در سقف دارد.
دست یافته‌های این غار
طبق کاوش‌های واندنبرگ در غاز هوتو بهشهر سنگ ریزه‌ها و اسکلت سه انسان کشف شد که 5000 الی 7000 سال قبل (در کتاب تاریخ مازندران باستان ق.م ذکر شده)در این منطقه زندگی می کردند.غار هوتو در غرب بهشهر واقع وآنچه در این مکان کشف شده شامل نشانه هایی از دوران یخچال، عهد آهن، نوسنگی، آغاز پارینه سنگی و اشیائی از سنگ چخماق که مربوط به پارینه سنگی بوده یافت شده است. اما آقای ستوده در کتابش از آستارا تا استارآباد این مکان را دقیق تر شرح می دهد:سال 1951 م. گودالی عظیم کنده شد.از عمیق‌ترین نقطه این گودال به سنگ ریزه‌های عصر یخچال برخوردند.در این گودال طبقاتی از عهد آهن تا نئولیتیک و در پایین آن آثار پالئو لیتیک دیده می شود.برای تحقیق بیشتر گودالی در طبقات دوران یخبندان کنده شد که شامل سنگ ریزه‌های سیاه بود.در فاصله میان هر یک ماسه و لای قرار داشت.کمی پاین تر قشری از سنگ ریزه‌های قرمز مخلوط با ماسه و پایین تر از آن قشری از سنگ ریزه‌های قرمز مخلوط با ماسه و خاک رس دیده شد.در این قشر اشیای از سنگ چخماق بدست آمد که مبوط به عصر پالئولیتیک است.در قشر دیگر این طبقه بود که اسکلت سه انسان کشف شد.
اين دو غار كه به فاصله 100 متر از يكديگر قرار گرفتند در سال 1949 و 1951 ميلادي به سرپرستي \\\" كارلتون كون \\\" ، استاد باستان شناسي دانشگاه فيلادلفياي آمريكا حفاري و مورد بررسي قرار گرفت .
كشف سه اسكلت متعلق به يك مرد و دو زن از دوره ي نئاندرتال نشان مي دهد كه قدمت اين مكان به 75000 سال پيش از ميلاد مسيح بالغ مي شود و وجود استخوان هاي جانوري ، دانه ي گياهان ، تكه هاي سفال و سنگ چخماق به دست آمده نشان دهنده ي اهلي شدن حيوانات ، آغاز دوره كشاورزي ، استفاده از آتش و پخت سفال در اين منطقه است .
آثار مكشوفه از غار \\\" هوتو و كمربند ، كميشان و گوهر تپه \\\" نشان مي دهد كه اين اماكن در دوران باران ، ميزبان حضور انسان ها بوده است و داراي آثار متعددي از چهار دوره تاريخي مربوط به پيش از تاريخ است .
نتايج باستان شناسي هاي صورت گرفته گوياي آن است كه ساكنين اين اماكن با هنر بافتني و اهلي كردن خوك و بز كوهي آشنا بوده اند و براي شكار حيوانات از سنگ چخماق و تيغه هاي سنگي استفاده مي كردند .
\\\" دياكنوف \\\" آثار به دست آمده از اين دو غار را مربوط به نقاط مسكوني شكارچيان دوره هاي \\\" مزوليتيك \\\" و \\\" نئوليتيك \\\" ( تا 11000 سال قبل ) مي داند و معتقد است كه شكار عمده آنها \\\" گاو نر ، آهو ، گوزن و گوسفند گوهي \\\" بوده است . در مورد ساخت ابزار و وسايل مورد نياز در اين مكان بايد گفت كه در بخش بالاي غار ، آثار سفالگري به دست آمده گوياي آن است كه در 7000 سال پيش اهالي ساكن در اين منطقه با هنر سفالگري آشنا بوده اند .
اين غارها در روستاى تروجن، در پنج کيلومترى جنوب غربى شهرستان بهشهر واقع شده‌اند. اين دو غار براى اولين بار در سال ۱۹۴۹ به وسيله کارلتون س. کون از دانشگاه فيلادلفيا شناسايى شدند و مورد بررسى قرار گرفتند. نتايج حاصله از کاوش‌ها و تحقيقات انجام شده، مبين زندگى انسان‌هاى نخستين (در دوره‌هاى پارينه‌‌سنگى، ميانه‌سنگى و نوسنگي) در غارهاى فوق است. عمده‌ترين آثار به دست آمده از غارهاى موردنظر اسکلت سه انسان در غار کمربند است که احتمالاً در ۷۵۰۰۰ سال پيش از ميلاد مى‌زيستند. آقاى کارلتون کون، پس از اينکه تحقيقات ساير متخصصان را دقيقاً بررسى کرد، به اين نتيجه رسيد که در دورهٔ‌ ميانه سنگى، ساکنان غار زندگى خود را با شکار حيواناتى مثل آهو، بز کوهى، گوسفند و بز وحشى مى‌گذراندند. به طورى که در دورهٔ نوسنگى قديم توانستند حيواناتى از قبيل بز و گوسفند را اهلى کنند و حتى به کار زراعت نيز بپردازند. به طور کلى آثارى که از غارهاى کمربند و هوتو پيدا شده مکمل يکديگرند. اين وضعيت اجازه مى‌دهد که بتوان در ناحيهٔ مازندران، تحول و تکامل انسان را از دوران يخ‌بندان تا عصر حاضر مورد بررسى قرار داد. غنا و گستردگى اطلاعات حاصله از اين غارها به حدى است که نظير آن در سراسر ايران‌ کم‌تر مشاهده شده است.